به خدا سوگند!من همچون کفتار نیستم که با ضربات آرام و ملایم بر در لانه اش به خواب رود، و ناگهان دستگیرش سازند،نه،(من کاملا مراقب مخالفان هستم)و با شمشیریرنده علاقه مندان به حق،کار آنان را که به حق پشت کرده اند خواهم ساخت و با دستیارى فرمان برداران مطیع،عاصیان و تردیدکنندگان در حق را براى همیشه کنارخواهم زد.
من این کار را تا واپسین روز عمرم ادامه خواهم داد،به خدا سوگند!از هنگام مرگ پیغمبر(ص) تا هم اکنون از حق خویشتن محروم مانده ام،و دیگران را به ناحق بر من مقدم داشته اند
همین اول بگم هول نکنید که چقدر طولانی ، این فرمایش حضرت علی علیه السلام در خطبه ی 6 نهج لبلاغه ی که من فقط اون قسمت مشخص شده رو کار دارم ،منتهی برای حفظ امانت داری تمام خطبه رو آوردم
حضرت برای اینکه بتونن برمشکلات (اینجا جنگ جمل) غلبه کنن ، دو ویژگی برای مردم تحت امرشون بیان فرمودن
اول حق پذیری و دوم گوش به حرف بودن
چیزی که همیشه شیعیان از همون نقطه ضربه خوردن ، چه وقتی مالک اشتر برخلاف نظر حضرت علی اصرار به پست دادن به ابوموسی اشعری کرد و از همون ابو موسی اشعری بعدها چه ضربه هایی که به حضرت نرسید، چه وقتی در زمان امام خمینی و پس از عزل قایم مقامشون “ بعضیا که امروز دخترشون با بهایی ها عکس یادگاری میگیرن “این بعضیا به گریه افتادنو با امام مخالفت کردن، وچه الان که رهبری هرفرموده ای میفرمان عده ای عکسش عمل میکنن
نمونش رهبری فرمودن زبان انگلیسی لازم نیس انقدر بهش بها داده بشه بعضیا صبر نکردن دو روز از فرمایشلت آقا بگذره ، فرداش گفتن اتفاقا زبان انگلیسی خیلی هم لازمه ویا رهبری رو تولید ملی تکیه دارن ،بعضیا میرن جوونای غرب وشرق عالمو براشون شغل ایجاد میکنن و خیلی مثالای دیگه
بگذریم از مسوولین ،برای اینکه به فرموده ی حضرت علی گوش کرده باشیم ما باید چی کار کنیم؟
جواب اینه که رهبر جامعه ی اسلامی و شیعیمون هر چی فرمودن بگیم چشم ولو با علایقمون جور در نیاد، آخه اگه هر چی فرمودن با نظر مون سازگار بود بپذیریم که کاری نکردیم. مثلا فرمودن تولید ملی بگیم چشم و...
ان شاالله همیشه پیروز باشید و قدر رهبر فرزانمونو بدونیم . یا علی
منبع : نهج البلاغه (خطبه ی 6)
ممنون از اینکه تا به اینجا مطالب وبلاگ نضرة الایام را دنبال و مطالعه فرمودید. اما از شما درخواست می کنم که حتماً این مطلب درباره شهید احمد علی نیری را در هر دو بخش مطالعه بفرمایید.
«باز شدن درب های آسمان»
http://nayeri.blog.ir/post/14