البرهان فی تفسیر القرآن ؛ ج5 ؛ ص376
- وایل، الفضائل لابن شاذان فض، کتاب الروضة بِالْإِسْنَادِ یَرْفَعُهُ عَنْ أُمِّ الْمُؤْمِنِینَ أُمِّ سَلَمَةَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّهَا قَالَتْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ مَا قَوْمٌ اجْتَمَعُوا یَذْکُرُونَ فَضْلَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ إِلَّا هَبَطَتْ عَلَیْهِمْ مَلَائِکَةُ السَّمَاءِ حَتَّى تَحُفَّ بِهِمْ فَإِذَا تَفَرَّقُوا عَرَجَتِ الْمَلَائِکَةُ إِلَى السَّمَاءِ فَیَقُولُ لَهُمُ الْمَلَائِکَةُ إِنَّا نَشَمُ مِنْ رَائِحَتِکُمْ مَا لَا نَشَمُّهُ مِنَ الْمَلَائِکَةِ فَلَمْ نَرَ رَائِحَةً أَطْیَبَ مِنْهَا فَیَقُولُونَ کُنَّا عِنْدَ قَوْمٍ یَذْکُرُونَ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ فَعَلِقَ فِینَا مِنْ رِیحِهِمْ فَتَعَطَّرْنَا فَیَقُولُونَ اهْبِطُوا بِنَا إِلَیْهِمْ فَیَقُولُونَ تَفَرَّقُوا وَ مَضَى کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ إِلَى مَنْزِلِهِ فَیَقُولُونَ اهْبِطُوا بِنَا حَتَّى نَتَعَطَّرَ بِذَلِکَ الْمَکَانِ[1].
8- بشا، بشارة المصطفى عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ الرَّازِیُّ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحُلْوَانِیِّ عَنِ الشَّرِیفِ الْمُرْتَضَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ الْمُوسَوِیِّ عَنْ أَبِیهِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِیهِ مُوسَى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِیهِ مُوسَى بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِیهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ ع عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص زَیِّنُوا مَجَالِسَکُمْ بِذِکْرِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ
و" قفندر" کسمندر یقال لقبیح المنظر
«هرکس چهل روز در خانهاش بربط نواخته شود، خداوند شیطانى به نام «قفندر» را بر وى مسلط مىکند؛ پس هیچ عضوى از اعضاى بدنش را باقى نمىگذارد مگر آنکه روى آن مىنشیند. هنگامى که این اتفاق افتاد، شرم و حیا از او گرفته مىشود و از آنچه مىگوید و آنچه به او گفته مىشود، هیچ باکى ندارد.»
منابع فقه شیعه (ترجمه جامع أحادیث الشیعة)، ج22، ص: 419
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++اصحاب حساب و شفاعت
... بعضى از آنان کسانىاند که خداوند ایشان را مىآمرزد و بخاطر اقرار و توحید آنها را داخل بهشت مىنماید، و بعضى از آنان در آتش عذاب مىشوند و سپس ملائکه و انبیاء و مؤمنین ایشان را شفاعت مىکنند. سپس از آتش بیرون آورده مىشوند و داخل بهشت مىشوند و در آنجا «جهنّمیّون» نامیده مىشوند
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
رسول اکرم (ص) فرمود: چون خداوند متعال بندهاى را دوست بدارد، محبت او را در دل بندگان بر گزیده و پاک و ملائکه آسمان و ساکنین عرش خود القا مىفرماید، و همگى او را دوست مىدارند، و محب حقیقى خداوند متعال این چنین آدم است، خوشا به حال او، و براى روز قیامت رتبه شفاعت او را عطا مىشود، تا کسى را که مىخواهد شفاعت نماید.
مصباح الشریعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 440
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
192- امام صادق (ع) فرمود: اجنّه سه دستهاند: دستهاى با فرشتگان هستند و دستهاى در هوا پرواز مىکنند و دستهاى سگها و مارها هستند. و انسانها نیز سه دستهاند: دستهاى زیر سایه عرش قرار مىگیرند: در آن روزى که سایهاى جز سایه آن نیست و دستهاى هستند که حساب و عذاب دارند و دستهاى هستند که صورتهایشان صورت آدمى است ولى دلهایشان دلهاى شیاطین است
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
من بلبلی فسرده دل و پرشکسته ام از هجر گل به گوشه ی ویران نشسته ام
دست جفا به صورت من زخم میزند با اشک دیده زخم رخ خویش شسته ام
بلبل کجا و کعب نی و تازیانه ها ای گل بیا که خسته و از هم گسسته ام
بابا هرشب به یاد تو در خواب میروم یک شب بیا مقابل چشمان بسته ام
آخر دعای نیمه شبم مستجاب شد گل آمد و نشست برزانوی خسته ام
اما چه گل گلاب گلم را گرفته اند پیشانی اش شکسته چو قلب شکسته ام
با دستهای کوچک و رنجور و بسته ام مفتاح قفل ها و گره های بسته ام
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
