اَلصَّبرُ ثَلاثَةٌ: صَبرٌ عِندَ المُصیبَةِ، وَ صَبرٌ عَلَى الطّاعَةِ و َصَبرٌ عَنِ المَعصیَةِ؛
صبر سه نوع است: صبر در هنگام مصیبت، صبر بر طاعت و صبر بر ترک گناه.
کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص91، ح15
سلام خدمت همه ی دوستان عزیزم
موضوعی که امروز راجه بهش صحبت میکنیم ، موضوع صبره
اول از هرچیز صبر رو از لسان معصوم براتون تقسیم بندی کنم : صبر وقت مصیبت ها ، مثلا خدای نکرده عزیزی از دست میره ، وهابیا میگن که گریه هم برای متوفی جایز نیست ، خب عقلشون کمه ، خود پیامبر و معصومین علیهم السلام هم در این مواقع گریه میفرمودن ، پس چیه که بده و باید بر اون صبر کرد؟ این که از ناراحتی و غم و غصه به چرندگویی و خدای ناکرده کفرگویی برسیم ، مادر ی فرزندش رو از دست داده ، نعوذبالله بیاد و حکمت خدا رو زیر سوال ببره ، دیگه نمیگم که جوونی به مثلا عشقش نرسیده ، بیاد خدا رو ناشکری کنه یا جوونی تو کنکور رتبه مورد نظرش رو نیاورده ، شروع کنه اعتراض به خدا که چرا اینجوری کردی و....
دومین صبر ، صبر بر طاعته ، ببینین عزیزان ، بندگی کردن خیلی سخته ، بندگی کردن ها، اگر نه همین جوری زندگی کردن که کاری داره ، پس یکی از جاهایی که باید صبور بود و جلوی هوی و هوس رو گرفت در بندگی و عبادت و اطاعت خداست . مثلا تو تالار گفتمان آخری داشتیم دیگه عزیزی هرکار میکرده نمازش بازم از دستش میرفته
صبر بعدی صبر بر ترک گناهه، حتما میدونین بزرگواران معتاد مرحله ی ترکشون سخت هست ها ، ولی نه اونقدر که بعد از ترک میخان پاک بمونن ، گناهم همین جوره ، با هزار امید و آرزو تو شبای قدر یا نه همین پریروز تو اعمال عرفه از خدا خواستیم که مارو ببخشه ، ان شاءالله خدا هم مارو بخشیده ، حالا اصل کار بعد از این شروع میشه ، یعنی صبر بر ترک گناه ، اگه نه توبه کردن که اونقدرا کاری نداره ، مهم اینه که بعدش صبور باشیم و از رفتن به سمت گناه خودداری کنیم . بریم سراغ روایت بعد که علامت های انسان صبور رو ذکر میکنه
رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
عَلَامَةُ الصَّابِرِ فِی ثَلَاثٍ أَوَّلُهَا أَنْ لَا یَکْسَلَ وَ الثَّانِیَةُ أَنْ لَا یَضْجَرَ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ لَا یَشْکُوَ مِنْ رَبِّهِ تَعَالَى لِأَنَّهُ إِذَا کَسِلَ فَقَدْ ضَیَّعَ الْحَقَّ وَ إِذَا ضَجِرَ لَمْ یُؤَدِّ الشُّکْرَ وَ إِذَا شَکَا مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَدْ عَصَاهُ.
صبور سه نشانه دارد : اول آن که سستى نمى کند ، دوم آن که افسرده و دلتنگ نمى شود و سوم آن که از پروردگار خود شِکوه نمى کند ؛ زیرا اگر سستى کند، حق را ضایع کرده، و اگر افسرده و دلتنگ باشد شکر نمى گذارد و اگر از پروردگارش شکوه کند او را معصیت کرده است .
علل الشرایع، ج2، ص498، ح1
اولین علامت انسان صبور اینه که ارادش قویه و سستی تو خودش راه نمیده ، که اگه اینجوری نباشه ، همون جور که گفتیم سریع میره سراغ گناهان
دومین علامتش اینه که اهل افسردگی و شل بازی و دپرسی و اینا نیست که اگه باشه معمولا به اونجا میرسه که از زمین و زمان گله میکنه و در مرحله ی آخر از خدا هم گله مند میشه ، فدای حضرت زینب سلام الله علیها بشم ، دیدین چی صبری فرمودن ایشون در روز عاشورا ، حالا اگه من بودم تو هزاران بار کمتر از اون مصایب ، قافیه رو باخته بودم ، چون روحم رو بزرگ نکردم
و آخر اینکه هیچ وقت ناشکری خدا رو نمیکنه که اگه بکنه دچار معصیت شده
عرضم تمام ، فقط سخن نورانی امیرالمومنین رو مشاهده بفرمایید که یک راهکاره تربیتی مهم هم برای صبر و هم سایر موضوعات اخلاقیه و اونهم تشبه به خوبان که اثر خودش رو در تغییر خلقیات انسان میذاره . علی یارتون
امام على علیه السلام :
إن لَم تَکُن حَلیما فَتَحَلَّم فَإِنَّهُ قَلَّ مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ إِلاّ أَوشَکَ أَن یَکونَ مِنهُم؛
اگر بردبار نیستى خود را بردبار جلوه ده، زیرا کمتر کسى است که خود را شبیه گروهى کند و بزودى یکى از آنان نشود.
نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 506 ، حکمت 207
لیمو :)
