أَلاَ وَإِنَّ لِکُلِّ مَأمُومٍ إِمَاماً، یَقْتَدِی بِهِ، وَیَسْتَضِیءُ بِنُورِ عِلْمِهِ. أَلاَ وَإِنَّ إِمَامَکُمْ قَدِ اکْتَفَى مِنْ دُنْیَاهُ بِطِمْرَیْهِ وَمِنْ طُعْمِهِبِقُرْصَیْهِ أَلاَ وَإِنَّکُمْ لاَ تَقْدِرُونَ عَلَى ذلِکَ، وَلکِنْ أَعِینُونی بِوَرَعٍ وَاجْتِهَادٍ، [وَعِفَّةٍ وَسَدَادٍ]ش. فَوَاللهِ مَا کَنَزْتُ مِنْ دُنْیَاکُمْ تِبْراً وَلاَ ادَّخَرْتُ مِنْ غَنَائِمِهَا وَفْراً،وَلاَأَعْدَدْتُ لِبَالِی ثَوْبِی طِمْراً

آگاه باش!هر مامومى امام و پیشوائى دارد که باید باو اقتدا کند.

و از نور دانشش بهره گیرد،بدان امام شما از دنیایش بهمین دو جامه کهنه ‏و از غذاها بدو قرص نان اکتفا کرده است،آگاه باش!شما توانائى آنراندارید که چنین باشید اما مرا با ورع، تلاش عفت،پاکى و پیمودن راه صحیح‏ یارى دهید،بخدا سوگند من از دنیاى شما طلا و نقره‏اى نیندوخته‏ ام،و از غنائم‏و ثروتهاى آن مالى ذخیره نکرده‏ام و براى این لباس کهنه ‏ام بدلى مهیا نساخته‏ ام‏ و از زمین آن حتى یک وجب در اختیار نگرفته ‏ام.و از این دنیا بیش از خوراک مختصر وناچیزى بر نگرفته‏ ام.این دنیا در چشم من بى ارزشتر و خوارتر از دانه تلخى است که‏ بر شاخه درخت‏ بلوطى بروید

مولای متقیان ، امیرالمومنین علی علیه السلام

بهترین راه شناخت حتی در حد فهم ما، شناختن این مروارید خلقت از بیانات خود ایشان است.

به همین خاطر یکی از بهترین شناخت نامه های ایشان رو براتون آوردم

اولا همه ی ما تو گردنه های ناهموار دنیا به امامی و راه بلدی نیاز داریم و باید برای رهایی از خطرات این راه سخت به ایشون اقتدا کنیم.و با هدایت او به سلامت به مقصد برسیم

امام ما کیست؟ بزرگ مردی که با وجود حکمرانی بر بخش وسیعی از دنیا ، با لباس های مندرس و کهنه رفت و آمد میکند و به جای شکمچرانی مانند سایر حکمرانان تاریخ ، به نان جوینی بسنده میکند

مرید پیرمغانم زمن مرنج ای شیخ   که وعده تو کردی و علی وفا کرد

ای حضرت آدم شما قول دادی که از گندم نخوری و امام ما تا آخر عمر نان گندم نخورد

اماما من توان اینکه به زهد و الهی بودن شما برسم ندارم، چه کنم؟

به فرموده ی ایشان با چهار کار میتوان ایشان و فرزندان ایشان و در زمان ما مهدی صاحب زمان را یاری داد.

آی عزیزانی که دم از امام زمان و آمدنش میزنیم ، اینگونه باید به ایشان یاری کنیم:

اول با زهد و تقوا حداقل کمی شبیه مقتدای خود شویم

سپس با تلاش مجاهدانه راه را برای ظهور ایشان هموار کنیم، هر کس در هر شغل و مقامی که هست ،جهاد کند در همون کار

سوم با عفت و پاکدامنی ، دل حضرت را به جای خون کردن به دست آوریم

و در آخر با راستی و درست کاری آن حضرت را یاری دهیم

فدای آن حکمرانی که از آن همه ثروتهای تحت اختیارش ذره ای نیاندوخت و لباسش بعد از حکومت فاخرتر نشد و همواره خودش کفش هایش را وصله میزد


این دنیا برای علی خیلی پست تر از آن است که به دلخوشی هایش دلخوش شود

شیعیان افتخار کنید چنین مولایی دارید ، سرتان را بالا بگیرید و به تمام عالم فخر بفروشید

و با تقوا و عفت و جهاد و صداقت به فرزندش کمک کنیم

نه خدا توانمش خواند   نه بشر توانمش گفت

متحیرم چه نامم         شه ملک لافتی را

منبع : نهج البلاغه ، نامه ی 45