اَلرّوحُ وَ الرّاحَةُ وَ الفَلَجُ وَ
الفَلاحُ وَ النَّجاحُ وَ البَرَکَةُ وَ العَفوُ وَ العافیَةُ
وَ المُعافاةُ وَ البُشرى وَ النَّصرَةُ وَ الرِّضا وَ
القُربُ وَ القَرابَةُ وَ النَّصر وَ الظَّـفَرُ وَ
التَّمکینُ وَ السُّروُر وَ المَحَبَّةُ مِنَ اللّهِ تَبارَکَ
وَ تَعالى عَلى مَن اَحَبَّ عَلىَّ بنَ اَبى طالِبٍ علیهالسلام
وَ والاهُ وَ ائتَمَّ بِهِ وَ اَقَرَّ بِفَضلِهِ وَ تَوَلَّى
الأَوصیاءَ مِن بَعدِهِ وَ حَقٌ عَلَىَّ اَن اُدخِلَهُم فى
شَفاعَتى وَ حَقٌ عَلى رَبّى اَن یَستَجیبَ لى فیهِم وَ هُم
اَتباعى وَ مَن تَبِعَنى فَاِنَّهُ مِنّى؛
آسایش و راحتى،
کامیابى و رستگارى و پیروزى، برکت و گذشت و تندرستى و عافیت، بشارت
و خرّمى و رضایتمندى، قرب و خویشاوندى، یارى و پیروزى و توانمندى،
شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر کسى باد که على بن ابى طالب
را دوست بدارد، ولایت او را بپذیرد، به او اقتدا کند، به برترى او
اقرار نماید، و امامانِ پس از او را
به ولایت بپذیرد. بر من است که آنان را در شفاعتم وارد کنم. بر
پروردگار من است که خواسته مرا درباره آنان اجابت کند. آنان پیروان
من هستند و هر که از من پیروى کند، از من است.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 27، ص 92 {شبیه این حدیثدر المحاسن ج1 ، ص152}
با عرض سلام و ادب و احترام و آرزوی قبولی طاعات موضوع امروز ما موضوع مهم شفاعته
روایتی که نوشتم براتون یکی از اصلی ترین ورودیها و شروط شفاعت اهل بیت رو در پیروی و دوستی واز همه مهم تر پذیرش ولایت علی ابن ابی طالب و فرزندان او تا امام زمان میداند
همون جور که خوندید برای قرارگرفتن در سایه ی شفاعته اهل بیت باید ولایت آنها رابپذیریم، به آنها اقتدا کنیم ، به برتری آنها اقرار نماییم ، اینجاست که پیامبر ما را لایق میدانند که شفاعتمان کنند
و خدا هم خواسته ی پیامبرش را رد نخواهد کرد.
اما همون جور که دیدین تو این روایت چند تا قید داشت که ماشیعیان امیرالمومنین بعضی هاشو داریم مثلا دوستی اهل بیت که الحمد لله تمام وجودمونو گرفته ، ولایت اهل بیت رو هم که با تمام وجود پذیرفتیم ، به برتری اونها بر بقیه هم که کاملا ایمان داریم،
فقط میمونه چندتا مورد که اصلی ترینش تو این روایت اومده ،
به امامان اقتدا کردن
اینجا یکم کار برای بعضیامون سخت شد، آخه ما همه جوره ولایتشونو پذیرفتیم ها ولی تو مقام اقتدا و عمل یکم لنگ میزنیم
برای اینکه براتون روشن تر شه یه روایته دیگه براتون مینویسم
امام صادق علیه السلام فرمودند:
لا یَنالُ شَفاعَتَنا مَن استَخَفَّ بِالصَّلاةِ؛
هرکس نماز را سبک بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد یافت.
کافی ج 3 ص 270
این یه نمونه از وظایف ، عزیزان اگه میخوایم مورد شفاعته اهل بیت قرار بگیریم ، یکی از مهمترین مراحلش جدیت در نمازهامونه ، چه تو قرایت،چه تو اول وقت خوندن و دیگه انقدر ترک نماز قبیحه که حتی امام صادق اونو ذکر نکردن و فرمودن کسی که نماز را سبک بشماره .
عرضم تمام ، اگه تو این شبهای عزیز قدر دستمونو میبریم بالا و آرزوی شفاعت اهل بیت رو داریم باید خودمونو لایق شفاعت کنیم که جدیت در نماز و حق الناس از شرایط اونه
وکسی اگه بگه اصل دله و از این حرف ها، داره با خود اهل بیت مخالفت میکنه
از همتون التماس دعا دارم در شب قدر آخری
محسن رحمانی
